Нэгэн өдөр

Өнөөдөр эрээн баараан хосолсон өдөр болж өнгөрлөө.Өглөө хичээлдээ очих гэж нилээн юм болж байж Ачтан Элит клиникийн эмнэлэг дээр дадлага хийх эмчийнхээ өрөөнд очлоо. Тэгсэн миний дадлагыг удирдаж байгаа эмчийн хажууд нь бас нэг эмч цуг үзлэг хийдэг юм байна. Манай эмч дээр хүн бага орж ирэхийн. Угийн аргагүй биз дээ сонсголын аппратанд орох өвчтөн бага байдаг бололтой. Ганц нэгхэн л байсан . Хажуудах эмч бол харин хүүхэд их үздэг эмч, байнга л утас нь хангинаастай. Хамгийн хэцүү нь тэр залуухан эмчийн утас нь байнга л дуугараастай. Бүр 5мин болоод л нэг. Яг л нэг том бизнесмэн шиг л. За яахав утас нь дуугардаг юм байж гэж бодий. Гэхдээ хажуудаа өвчтөнгөө суулгацан үзлэгээ хийгээд сууж байж утсаар илүү дутуу юм яриад суучих юмаа. Нөгөө үзүүлж байгаа хүн нь хүлээгээд л. Хүн гэдэг чинь бас тэгж байгаад эмчийг харахаараа айчихдаг юмуу хаашайн бүү мэд шаардлага тавиад утсыг нь болиулахаа мэдэхгүйн.Нөгөөдөх нь яриад л нэг нь хүлээгээд л. Үнэхээр эмчийн ёс зүй гэдэг зүйл алдагдсан газар байна лээ дээ. Би нэр хүндтэй хувийн сайхан эмнэлгийн эмч гэсэн шиг нэг их зантай. Тийм л хувийн зан чанарын доголдлоос болоод миний эзэмших гэж буй тэр сайхан мэргэжилийн нэр хүндийг унагаж байгаа юм даа.

Бас нэг гайхалтай зүйл бол тэр эмнэлгийн эмчийн өрөө болгонд камера зоолттой байна лээ. Эмчийгээ ямархуу ажиллаж байгааг нь тагнах зорилгоор л тавиа биз дээ. Тэгээд би тэр камерийнх нь өмнө жоохон өөдөөс нь харж зогсонгоо нэг даллаад авсан. Хэхэ. Яадгийн бэ хааяа жоохон сахилагаггүйтэх буруугүй. За өнөөдөр нэг иймэрхүү л өдөр болсон доо.